Goedemorgen timmerman met collega timmerman (twee busjes op de stoep in de straat)! Ik zal de poort open doen, dan kunnen jullie achterom lopen. Ja handig, bedankt! De mannen gaat voortvarend aan de slag, en ik doe ook nog snel even wat "moetjes", waaronder een scan van mijn nieuwe paspoort naar het uitzendbureau mailen, anders kunnen ze me niet uitbetalen; en dat zou toch sneu zijn voor de timmermannen. Hup, afdekken, afplakken, meten en nog eens meten, muur inzagen. Wauw, dat zag er al indrukwekkend uit.
Koffie mannen? Ja lekker, dat kan nu wel even. En nog vóór ik in mijn auto sprong zaten de mannen relaxt aan de tuintafel hun ontbijt/lunch/tussendoortje (stapels boterhammen, vleeswaren en wat er al niet meer uit de koelbox kwam) te verorberen om daarna verder te kunnen gaan met de klus.
En dan kom je 's avonds thuis ..... toch wel een beetje gespannen, want waarom wilde ik dit nu zo graag? Zou het in het echt net zo mooi worden als in mijn hoofd? Opdrachtgevers vertrouwen daar natuurlijk altijd op (moeten ze ook vooral blijven doen) maar als het voor jezelf is, dan voelt het toch wat minder overtuigend.
YES! Wat mooi en wat een licht! De keuken hoort er ineens helemaal bij en is geen achterafkamertje meer.
Wordt vervolgd ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten