Ken je dat? Dat er mensen op je pad komen en bij je blijven? Mensen waar je niks mee had, geen familieband, geen gezamenlijke hobby, geen vriendenclub. Bijzonder.
Simone is zo iemand voor mij. Haar ouderlijk huis stond te koop en zij vond dat een verkoopstyling wel op zijn plaats zou zijn, want door de jaren heen was de bungalow van haar ouders toch wat minder fris en fruitig geworden.
Volgens afspraak bel ik aan en een flamboyante vrouw met lang zwart haar, ruisende rok en rode lippen doet de deur open. KLIK. Een hartelijk welkom volgt, ik bekijk de woning, zie (on)mogelijkheden, geef wat eerste tips en we beginnen zelfs samen met meubels te sjouwen. Ik krijg vol vertrouwen de huissleutel om op een willekeurig moment de boel met accessoires te stylen.
De eerste acties hadden zeker wel effect, maar toch pakte Simone het een paar weken later grootser aan en liet alle metselwerk-wanden van het huis stucen en wit verven.
Ja wit. Want Simone = witte wanden. Terwijl het zo'n heerlijk kleurrijk persoon is! Figuurlijk maar ook letterlijk en dat zie je aan haar kleding maar meer nog in haar interieur.
We hielden contact, ik kwam nog eens bij haar op de koffie en gaf advies over haar eigen interieur (wat ze lekker in de wind geslagen heeft, want nee, dat kastje moest écht toch op de oude plek terug en een smalle strook roze muurverf tussen de ramen ging te ver).
Vorig jaar zomer ontving ik een mailtje waarin ze vroeg hoe het was om in Brandevoort te wonen. Vooral de hoge smalle woningen in De Veste vond ze prachtig. We gingen rondrijden in de wijk waarna ze nog stelliger was: in De Veste wilde ze komen wonen. En dat is gelukt! Nu woont ze op steenworp afstand van mij, net aan de andere kant van de ecozone.
Het grachtenpand met hoge plafonds en een zee van licht, was binnen zwart en antracietgrijs geschilderd met een overvloed aan klassieke strepen. Niet echt Simone's cup of tea. Drie weken lang hebben schilders gewerkt om alles wit te krijgen; wanden, kasten, kozijnen noem maar op. Eén wand werd, jaja, fuchsia roze. Dat is de achterwand in de keuken, als tegenhanger voor de moderne witte kasten. Dankzij haar bijzondere smaak voor oud meubilair, Oosterse kunst maar ook kitsch én bloemen is haar interieur ook nu weer zo bijzonder geworden! Echt een pláátje. Hieronder sfeerbeelden die "Simone" uitstralen. Een bijzondere vrouw die zomaar op mijn pad is gekomen en nu bijna buurvrouw is. Ik koester haar, haar wijsheid én haar interieur.